De Franse koning Filips de Schone, Philippe le Bel, is altijd weer de gebeten hond. Wie de moed heeft om het verhaal eens vanuit het andere perspectief te bestuderen, zal snel inzien dat het allemaal niet zo eenvoudig is. Ambitieus, ja. Eigenlijk zijn tijd ver vooruit. We komen hier op terug!
Filips de Schone lag met zowat iedereen overhoop: met de paus, met de bankiers, met de Tempeliers, met zijn leenmannen, ... Filips de Schone is ook de man die de pausen later verplichtte om naar Avignon te verhuizen. Om maar te zeggen: wat zich in Vlaanderen afspeelde, was slechts een steentje in zijn schoen. En in 1302 had hij heel andere zorgen om zich mee bezig te houden: het excommuniceren van zijn grote internationale rivaal, de paus. Je zou voor minder je rugdekking even niet goed in het oog houden. Foutje. Zoals een voetbalclub, op kop in de eigen competitie, midden in de week fantastisch presteert in de Champions League en dan het weekend erna roemloos onderuit gaat bij de laatste in die eigen competitie: shit happens. Die laatste in de competitie degradeert uiteindelijk. Zelf word je ondanks alles kampioen.
Onthou voorlopig vooral dat Vlaanderen het decennium na 1302 enkel en alleen heeft overleefd omdat Filips een tijdje na die periode behoorlijk depressief geraakte en alle belangstelling voor een groot Frankrijk verloor als direct gevolg van het grootste seksschandaal van die tijd, aan zijn eigen hof, in zijn eigen troonopvolging nota bene... (Zoek eens op: "Tour de Nesle".)